'Bord vol ontbossing'

Vanavond zond Zembla het programma 'Bord vol ontbossing' uit over de teelt van soja voor veevoer en de invloed die dat heeft op ontbossing in Zuid-Amerika. Graag maken wij dat verhaal compleet!

𝙒𝙖𝙖𝙧 𝙢𝙤𝙚𝙩 𝙙𝙞𝙚 𝙨𝙤𝙟𝙖 𝙖𝙖𝙣 𝙫𝙤𝙡𝙙𝙤𝙚𝙣? Door partijen soja te voorzien van een certificaat met productie-eisen, kunnen veevoerbedrijven controleren hoe de soja is geteeld. Deze eisen hebben onder andere betrekking op het voorkomen van ontbossing, arbeidsomstandigheden, landgebruik en -bezit en gebruik van gewasbeschermingsmiddelen.

𝙉𝙞𝙚𝙩 𝙚𝙡𝙠𝙚 𝙠𝙞𝙡𝙤 𝙨𝙤𝙟𝙖 𝙞𝙨 𝙩𝙚 𝙝𝙚𝙧𝙡𝙚𝙞𝙙𝙚𝙣 𝙣𝙖𝙖𝙧 𝙙𝙚 𝙟𝙪𝙞𝙨𝙩𝙚 𝙗𝙤𝙚𝙧, 𝙝𝙤𝙚 𝙯𝙞𝙩 𝙙𝙖𝙩 𝙢𝙚𝙩 𝙜𝙧𝙤𝙚𝙣𝙚 𝙨𝙩𝙧𝙤𝙤𝙢? Als je groene stroom afneemt, krijg je dezelfde stroom uit het stopcontact als je buren die ‘gewone’ stroom hebben. Er is maar één stroomnet en hier gaat alle stroom doorheen. Elektriciteit die van bijvoorbeeld een windmolen komt, gaat niet via aparte kabels naar degenen die dat windcontract hebben. Zo werkt het ook bij de soja productie. Je krijgt via de certificaten wel de garantie dat er evenveel groene stroom is geproduceerd als dat er verkocht wordt, net als bij de productie van soja.

𝙉𝙚𝙙𝙚𝙧𝙡𝙖𝙣𝙙 𝙫𝙤𝙚𝙧𝙩 100% 𝙜𝙚𝙘𝙚𝙧𝙩𝙞𝙛𝙞𝙘𝙚𝙚𝙧𝙙𝙚 𝙨𝙤𝙟𝙖 Nederland is sinds 2015 het enige land waar 100% duurzame certificering volgens FEFAC soy sourcing guidelines wordt toegepast. Andere omringende landen volgen met gedeeltelijke certificering van sojagebruik. Ter vergelijking: het totale aandeel van groene stroom in Nederland is 11,1%

𝙉𝙚𝙙𝙚𝙧𝙡𝙖𝙣𝙙 𝙫𝙤𝙚𝙧𝙩 0,5% 𝙫𝙖𝙣 𝙙𝙚 𝙬𝙚𝙧𝙚𝙡𝙙𝙥𝙧𝙤𝙙𝙪𝙘𝙩𝙞𝙚 𝙖𝙖𝙣 𝙝𝙖𝙖𝙧 𝙙𝙞𝙚𝙧𝙚𝙣 Ondanks hulp en pogingen van de Nederlandse overheid en ngo’s om andere EU landen ‘mee te krijgen’ blijft het totale volume gecertificeerde soja in Europa hangen op zo’n 15 miljoen ton van de 35 miljoen ton die EU importeert. 15 miljoen ton is circa 4,5% van de totale wereldproductie. Dit legt weinig gewicht in de schaal. Laat staan de 1,8 miljoen ton sojameel in Nederlands diervoer dat slechts 0,5% van de wereldproductie is.

𝙒𝙖𝙖𝙧𝙤𝙢 𝙗𝙚𝙫𝙖𝙩 𝙫𝙚𝙚𝙫𝙤𝙚𝙧 𝙨𝙤𝙟𝙖? De eiwitten in soja zijn van hoge kwaliteit en bevatten alle essentiële en niet essentiële aminozuren. Deze aminozuren worden optimaal benut in het dier en past bij de eiwitbehoefte van vooral jonge dieren. Er is geen enkel alternatief voor soja in Europa voorhanden met een lagere CO2 uitstoot en tegelijk een gelijke voedingswaarde per kg product. Alternatieven zijn suboptimaal, niet beschikbaar in vergelijkbare hoeveelheden en kosten meer geld. Terecht vraagt de Nederlandse en Europese boer zich af wie de rekening gaat betalen. Voor soja maar ook voor de andere grondstoffen waar eisen aan worden gesteld.

𝗪𝗮𝗮𝗿𝗼𝗺 𝘇𝗼𝘂 𝗵𝗲𝗲𝗹 𝗘𝘂𝗿𝗼𝗽𝗮 𝗲𝗶𝗴𝗲𝗻𝗹𝗶𝗷𝗸 𝗡𝗲𝗱𝗲𝗿𝗹𝗮𝗻𝗱 𝗺𝗼𝗲𝘁𝗲𝗻 𝘃𝗼𝗹𝗴𝗲𝗻? De aandacht voor harmonisatie in wet- en regelgeving in Europa is positief. Wanneer alle landen dezelfde spelregels toepassen, creëer je een gelijk speelveld. Belangrijk is om aansluiting te zoeken bij de huidige certificeringssystemen die bestaan. Dit is praktisch haalbaar én voorkomt dat Europa zulke hoge importeisen gaat stellen, dat zij zichzelf buiten spel zet.

𝗪𝗮𝘁 𝗴𝗲𝗯𝗲𝘂𝗿𝘁 𝗲𝗿 𝗮𝗹𝘀 𝗭𝘂𝗶𝗱-𝗔𝗺𝗲𝗿𝗶𝗸𝗮𝗮𝗻𝘀𝗲 𝗯𝗼𝗲𝗿𝗲𝗻 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝘄𝗶𝗹𝗹𝗲𝗻 𝘃𝗼𝗹𝗱𝗼𝗲𝗻 𝗮𝗮𝗻 𝗼𝗻𝘇𝗲 𝗲𝗶𝘀𝗲𝗻? Sojaproducerende landen zullen hun export gaan verplaatsen naar continenten als Azië en Afrika, die geen duurzaamheidseisen stellen. Gevolg voor Europa is een flink tekort op eiwitten, en stijgende prijzen voor vlees, zuivel en eieren. Kunst is om de certificeringssystemen zó in te richten dat we hard genoeg trekken en duwen maar zodanig dat het lijntje niet breekt.

Stopt de import van soja naar Europa, dan zal de vraag naar duurzame soja in zijn geheel komen te vervallen. Het is een vrijbrief voor ongeremde ontbossing in Zuid-Amerika. Dit kan niet de bedoeling zijn van de EU.

Fractievoorzitter Caroline van der Plas heeft kamervragen gesteld.

Lees hier meer: https://bit.ly/2Zo91vD

Zembla: https://bit.ly/30ZlUwV