Terwijl de meeste overheden nog in een winterslaap verkeren is de provincie Noord-Holland al bijzonder voortvarend aan 2023 begonnen. Om de burger tegen zichzelf in bescherming te nemen heeft het provinciebestuur besloten om in de openbare ruimte reclames voor vlees, vis en fossiele brandstoffen te verbieden. Zo langzamerhand walgt Robert Raupach van deze zoveelste variant van ongewenste staatsbetutteling.
Eén april valt vroeg dit jaar. Althans, dat was mijn eerste reactie toen ik de krantenkop ‘Ban op reclame voor vis, vlees en fossiele brandstoffen in bushaltes Noord-Holland’ las. Met het genoemde verbod poogt de provincie haar duurzame doelen op het gebied van voedsel en mobiliteit te halen. Een regionale overheid die ingrijpt in een vrije markt en de verkoop van legale producten bemoeilijkt is werkelijk doorgeslagen paternalisme next level. Met dit feitelijke reclameverbod is een volgende stap in de betuttelzucht van onze overheid gezet. Ach, het schijnt dat er tenslotte ook geen prangender kwesties in het land spelen om tijd en energie in te steken. Het wordt zo langzamerhand een grijsgedraaide plaat, maar dit is het zoveelste gênante voorbeeld van deugpunten scoren. Daarom verbaast het me ook niet dat de linkse partijen PvdA en GroenLinks de initiatiefnemers zijn van dit verbod. Dat het om een minderheid gaat die deze gekkigheid steunt zal hen een worst wezen – no pun intended.
Camouflage
Een overheid die een reclameverbod oplegt doet daarmee vooral een verwoede poging om de eigen tekortkomingen te verhullen. In plaats van bijvoorbeeld deugdelijke informatiecampagnes tegenover kiloknallerreclames te zetten of een BTW-stimulans op als duurzaam beschouwde producten toe te passen kiest zij voor de repressieve en ondemocratische weg van het verbod. En dat terwijl uit een enquête blijkt dat meer dan 60% van de mensen een dergelijk verbod niet steunt. Het naar willekeur verbieden van bepaalde reclame-uitingen komt gewoon neer op ordinaire staatscensuur.
Reclameverbod Noord-Holland beschouwt burger als dom, zielig en onmondig
Links betutteldrang bereikt nieuw dieptepunt
10 januari 2023 - Robert Raupach
EmailTwitterFacebookLineWhatsAppSMSLinkedInEvernotePocketDeel dit OpinieZ artikel
Foto:
Terwijl de meeste overheden nog in een winterslaap verkeren is de provincie Noord-Holland al bijzonder voortvarend aan 2023 begonnen. Om de burger tegen zichzelf in bescherming te nemen heeft het provinciebestuur besloten om in de openbare ruimte reclames voor vlees, vis en fossiele brandstoffen te verbieden. Zo langzamerhand walgt Robert Raupach van deze zoveelste variant van ongewenste staatsbetutteling.
Eén april valt vroeg dit jaar. Althans, dat was mijn eerste reactie toen ik de krantenkop ‘Ban op reclame voor vis, vlees en fossiele brandstoffen in bushaltes Noord-Holland’ las. Met het genoemde verbod poogt de provincie haar duurzame doelen op het gebied van voedsel en mobiliteit te halen. Een regionale overheid die ingrijpt in een vrije markt en de verkoop van legale producten bemoeilijkt is werkelijk doorgeslagen paternalisme next level.
Met dit feitelijke reclameverbod is een volgende stap in de betuttelzucht van onze overheid gezet. Ach, het schijnt dat er tenslotte ook geen prangender kwesties in het land spelen om tijd en energie in te steken. Het wordt zo langzamerhand een grijsgedraaide plaat, maar dit is het zoveelste gênante voorbeeld van deugpunten scoren. Daarom verbaast het me ook niet dat de linkse partijen PvdA en GroenLinks de initiatiefnemers zijn van dit verbod. Dat het om een minderheid gaat die deze gekkigheid steunt zal hen een worst wezen – no pun intended. Camouflage Een overheid die een reclameverbod oplegt doet daarmee vooral een verwoede poging om de eigen tekortkomingen te verhullen. In plaats van bijvoorbeeld deugdelijke informatiecampagnes tegenover kiloknallerreclames te zetten of een BTW-stimulans op als duurzaam beschouwde producten toe te passen kiest zij voor de repressieve en ondemocratische weg van het verbod. En dat terwijl uit een enquête blijkt dat meer dan 60% van de mensen een dergelijk verbod niet steunt. Het naar willekeur verbieden van bepaalde reclame-uitingen komt gewoon neer op ordinaire staatscensuur. Moraalridders Bovendien is zo’n verbod een belediging voor het intellect en de eigen verantwoordelijkheid van de burger. Nog nooit is er zoveel (media-)aandacht geweest voor klimaat, duurzaamheid en milieu. De individuele burger is zeer wel in staat zijn/haar eigen afweging te maken over wat hij in zijn winkelwagen legt en weet heel goed wat de consequenties van zijn keuze zijn. Daarnaast lijken de duurzaamheidspredikers uit het oog te verliezen dat de portemonnee van mensen misschien wel de belangrijkste rol in het keuzeproces speelt. En in een tijd van torenhoge inflatie en op de loer liggende energiearmoede – zelfs bij modaal- en bovenmodaalverdieners – is de arrogantie stuitend als de overheid meent mensen hun kipfiletje of slavink op zondag te moeten misgunnen.
Kleine ondernemer uiteindelijk de dupe
De dupe van deze ban op reclame zijn voorlopig nog de grote jongens. Landelijke supermarktketens, fastfood restaurants en reisorganisaties zijn veelal de bedrijven die zich deze vorm van reclame kunnen veroorloven. Dit kan echter ook zomaar het begin van het einde zijn voor vele kleine ambachtelijke ondernemers. Een volgende stap voor de linkse rubberentegelgeneratie is waarschijnlijk het op andere manieren verbieden van promoties voor hen onwelgevallige producten. Mag een visboer straks zijn vers gevangen vis nog wel promoten op de weekmarkt en mag de biologische slager zijn biefstuk nog wel in de etalage aanprijzen? Of wordt gezond voedsel straks net zo weggestopt als tabakswaren tegenwoordig? Het lijkt op moedwillig onbehoorlijk bestuur als de overheid opzettelijk ondernemers het brood uit de mond stoot, en dan heb ik het nog niet eens over de werkgelegenheid in de getroffen sectoren.
Inconsequent
Een sprekend voorbeeld van de willekeur van de maatregel betreft de koe. Een stuk biefstuk afkomstig van Bertha 32 mag niet meer aangeprezen worden, maar de zuivelproducten afkomstig van datzelfde dier mogen wel gewoon in de bushokjes geplakt worden. En hoe werkt het dan voor autoreclames: mag een elektrische auto dan nog wel aangeprezen worden? Er gaat weliswaar geen diesel of benzine in de tank bij de pomp, maar aangezien de Nederlandse energiemix voor meer dan 85% uit aardgas, aardolie en steenkool bestaat, is het rijden in een Tesla ook niet mogelijk zonder gebruik van fossiele brandstoffen.
Dwang
Ik vind het trouwens een vreemde reflex om visie of beleid af te dwingen. Je zou toch denken dat als je verhaal goed uit te leggen is burgers zonder dwang mee op je treintje stappen. Maar blijkbaar ziet men weinig heil in het informeren of overtuigen van de bevolking. Voorstanders van het verbod argumenteren dat er gewoon nog vis en vlees te koop is, men nog steeds op vakantie kan en de tank nog steeds vol kan gooien, ondanks het reclameverbod. Natuurlijk is dat zo, maar er komt wel een stigma te liggen op het eten van gewoon gezond voedsel, dat overigens nog steeds in de Schijf van Vijf staat. Alle producenten en producten worden over één dezelfde kam geschoren. Vakantie is naast leuk ook gewoon gezond. En natuurlijk moet niet heel Nederland naar de Malediven vliegen, maar kennismaking met andere landen en culturen maakt ons juist tot mens.
Practice what you preach
Op de site van de provincie Noord-Holland is de motie die tot het verbod heeft geleid na te lezen. Uit nieuwsgierigheid heb ik toch even op de socials geneusd van de GroenLinkse ondertekenaar. De jonge politicus Anouk is daar in ieder geval te betrappen op het behalen van een rijbewijs (bah, in een dieselauto zelfs) en bootje varen (inderdaad, zonder roeispanen). Ik ben verder benieuwd hoe lang het lopen was naar de verschillende steden waar ze city trips heeft gedaan. Een weekend-trip naar Napels lijkt me toch wel lastig als je daar zonder vliegreis wil komen.
Tunnelvisie
Duurzaamheid wordt helaas keer op keer als een tunnelvisie gepresenteerd om ecologische doelstellingen te behalen. Daarbij verliest men echter de behoeften van de burgers op economisch en maatschappelijk vlak uit het oog. Een overheid die middels dwangmaatregelen probeert haar burgers te heropvoeden is dan juist contraproductief bezig. Overhaaste, betuttelende verboden zorgen juist voor meer weerstand bij de burgers en remmen de door de overheid gewenste ‘vooruitgang’ af.
Comments