Los van alle milieuproblematiek is de intensieve veehouderij op zichzelf moreel onaanvaardbaar, aldus Thom van Duuren. De omschakeling kan niet langer wachten.
Hoewel de meeste boeren en een groot aantal politici het nog altijd glashard ontkennen, laten de feiten geen ruimte voor een andere conclusie: onze huidige veeteelt is onhoudbaar. Zo is het aandeel van de landbouw in de te hoge stikstofuitstoot liefst 46 procent. Bovendien stoot deze sector meer dan een kwart van alle broeikasgassen in Nederland uit.
Daarbij vormen het overmatig antibioticagebruik en de kans op virusverspreiding door besmet vlees een risico voor de volksgezondheid. Dat het eten van vlees onmisbaar zou zijn voor ons dieet is trouwens niet waar; minder en zelfs geen vlees eten blijkt juist gezonder te zijn, staat te lezen op de site van Het Voedingscentrum.
Redenen genoeg, zou je zeggen, om de veestapel drastisch te verkleinen. De afgelopen weken is echter duidelijk geworden dat een dergelijk voorstel de lont in het kruitvat is. Boeren kwamen massaal in opstand en ook politici wisten niet hoe snel ze zich solidair moesten verklaren. Wie wel het lef had om de enige reële conclusie te trekken (Tjeerd de Groot van D66) kon niet zich zonder beveiliging op het Malieveld vertonen.
Gruwelijk
Door de politieke opwinding rondom de stikstofcrisis blijft de belangrijkste reden om de intensieve veehouderij af te bouwen juist buiten beeld. Tot Zondag met Lubach vorige week weer liet zien wat grotendeels aan ons zicht en ons bewustzijn wordt onttrokken: onze intensieve veehouderij is te gruwelijk voor woorden en de beelden ervan zijn niet te verdragen.
De talrijke misstanden in de slachthuizen en het gebrekkige toezicht hierop vormden de aanleiding voor de uitzending. Zo zijn er varkens levend verdronken in gloeiend heet water en werden hoogzwangere koeien zonder mededogen geslacht, waarbij hun ongeboren kalfjes bij het restafval zijn gedumpt.
Zelfs als de wettelijke procedures bij het slachten worden nageleefd, blijft het bekijken van de opnames huiveringwekkend. De beelden van varkens die spartelend en gillend worden vergast, zijn, zelfs met aankondiging, afgrijselijk. En dan te bedenken dat een groot deel van de ruim 640 miljoen koeien, kippen en varkens die we jaarlijks slachten, onder miserabele omstandigheden wordt gefokt en grootgebracht. Ons vee leeft in een permanente staat van stress, veel te dicht op elkaar, overvoerd en continu pijn lijdend door fysieke kwetsuren. Wie al dat leed bij elkaar optelt, kan, net als de Israëlische historicus Yuval Noah Harari, niet anders dan de moderne veeteelt zien als ‘een van de grootste misdaden van de mensheid’.
Tegelijkertijd leren we steeds meer over de cognitieve capaciteiten en het gevoelsleven van dieren. En wat blijkt? Dieren zijn veel intelligenter en gevoeliger dan lange tijd is aangenomen. Kippen kunnen meevoelen met de pijn van andere kippen. Koeien kunnen zich depressief voelen en rouwen om het verlies van een soortgenoot. Varkens zijn buitengewoon speelse wezens, herkennen zichzelf in een spiegel en leren ongelofelijk snel.
Kweekvlees
Zelfs de industrie heeft op de lange termijn baat bij het direct krimpen van de veestapel. De ontwikkeling van vleesvervangers en diervriendelijk kweekvlees, dat vrijwel de gehele vleesindustrie overbodig zal maken, gaat razendsnel. Zo voorspellen analisten dat over twintig jaar de markt al gedomineerd zal worden door deze veel efficiëntere én volledig duurzame alternatieven.
Het produceren van de benodigde gewassen en grondstoffen voor deze voedselrevolutie is mogelijk al op korte termijn een meer levensvatbare optie voor een boerenbedrijf dan doorgaan met de intensieve veehouderij.
Ooit waren bloederige gevechten tussen gladiatoren als volksvermaak volstrekt normaal. Nog niet zo lang geleden accepteerden we de verschikkingen van de slavernij als alledaagse realiteit. Er komt een dag dat onze kleinkinderen zullen zeggen: hoe konden jullie dieren zo gruwelijk behandelen…
Comments