Ze was zwanger. Van wie wilde ze niet zeggen. Maar Maria was zwanger. Gelukkig had ze een goede vriend. Youssef genaamd. Voormalig timmerman. Vluchteling en nu wonend in een AZC. Maria woonde in een slecht geïsoleerd, jaren '60, huurwoninkje. Verder hadden ze niet veel, behalve dan veel zorgen. En elkaar.
Tot het bericht kwam dat iedere asielzoeker zich moest melden op de plek waar hij/zij zich als eerste had ingeschreven.
En voor Youssef was dat niet waar hij nu woonde. Maar in een stad 100 kilometer verderop. En auto hadden ze niet. Geld voor de trein ook niet. Maar ze konden wel een ezel lenen.
En dus gingen Youssef en Maria samen op weg naar Bethle-apel. Youssef lopend. En Maria zittend op de grijze ezel. Ééntje met een rode boerenzakdoek aan het halster om zijn kop geknoopt.
De tocht was lang. En het was nat en koud. Gelukkig konden ze soms bij mensen onderweg blijven slapen. Al werd dat wel steeds lastiger. Dankzij de hoge energie- en voedselprijzen hadden de mensen zelf ook steeds minder te besteden. En wie zit er dan nog op te wachten om ook nog eens een asielzoeker met zijn hoogzwangere vriendin en een ezel onderdak te geven?
De laatste avond, het was nu kerstavond, en ze waren bijna gearriveerd bij Bethle-apel. De poort was echter gesloten en ze konden ze dan ook geen onderdak krijgen. Het geld was op en Maria was doodmoe.
Gelukkig mochten ze overnachten in een boerenschuur in de buurt.
Een oude stal. De boer was een jonge vent. Al was hij eigenlijk geen boer meer. Compleet murw gebeukt door ambtelijke muggenzifterij en onkunde, vanwege een Natura-2000 gebied op 500 meter van zijn bedrijf, had hij de strijd opgegeven. Zijn stallen stonden nu allemaal leeg. Op een oude os na. Daar mochten ze, samen met hun ezel, wel bij overnachten.
Die nacht werd toch nog vrij onverwacht het kind geboren. Een jongen. En ze noemden hem Jezus.
Hij werd in een voerbak gelegd. Gevuld met wat hooi en oude lappen. De stal was warm en droog. Moeder en kind waren gezond en wel. Wat wil je nog meer? Dus eigenlijk was het wel goed zo.
Even later verschenen er ineens een paar scooters op het erf. Scooters van bezorgdiensten. De jongens waren afgekomen op de schittering van een fel licht in de lucht. Was het een ster geweest? Of toch die knipperende, kapotte straatlantaarn? Zeg het maar.
De bezorgers stapten af en liepen een beetje zoekend de schuur in. Daar zagen ze moeder en kind.
Omdat ze zagen dat de jonge ouders het financieel niet breed hadden lieten ze een doos sushi en een pizza achter. Daarna moesten ze snel weer door. Kerstavond of niet. De God van de Omzet blijft belangrijker dan een kerstkind.
Kerstmis 2022.
Of het nu in het heden is of in het verre verleden. De basis van het Kerstverhaal is altijd hetzelfde gebleven. Een zwangere maar ongehuwde moeder en een vriend. Samen op zoek naar onderdak. En de geboorte van een kind. Elk kerstverhaal is zo ook terug te vertalen naar de huidige tijd.
Maar de mooiste blijft toch wel de ouderwetse, oorspronkelijke versie. Ééntje met herders, schapen, een stalletje en rust. Die blijft het mooiste.
Al ben ik nog steeds wel blij dat dat Maria op 25 december is bevallen. Want stel je eens voor wat er zou gebeuren als ze destijds 7 dagen overtijd had gelopen!? Dan hadden we nu Kerst en Oud en Nieuw, op dezelfde dag moeten vieren.....
Comments